Ouma Toek

Ons praat oor die heiligheid van so baie mense...en my ma vertel 'n storie van lank gelede...sy sê dat Ouma Toek en sy het Vrydagaande laat van die Odendaals (dis familie) huis toe geloop. Almal het altyd oor die naweek bymekaar gekom en dan het die jong klomp kaart gespeel en ander gesels, gebak en wat nog...dan het hulle van onder in die dorp huis toe geloop so na 11h00 se kant. En dan staan die motors so oral geparkeer en dan sê Ouma Toek: ' Kyk hoe staan die karre geparkeer, as die liewe heer die son moet sal laat opkom in die middel van die nag so teen 12h00 sal mens darem lekker kan sien wie se karre is by die verkeerde huis geparkeer, maar Sondag sit almal weer voor in die kerkbanke en luister vroom na die dominee...

Ouma Toek se huis bo in die dorp - Bredasdorp 2018

Mathilda Nortie, Ina Strydom and Maggie (du Toit) Lüttich, Bellville, 1962

nuus van 1994

Gabriel, met 'n sagte G, maar nie heeltemal die engel nie, kom gister hieraan met 2 kissies druiwe en 'n foto van sy pa, Vati Heini en die bestuurder...in 1994 het sy pa saam met my pa aansoek gedoen om 'n dam te bou op hulle plaas, vir bespoeiing van die uitvoer druiwe...dis bo in die vallei na Touwsrivier se kant toe...die lisensie is toegestaan op die 22ste Maart (presies 10 maande) en hulle het begin bou onmiddelik( eintlik all 'n bietjie 'n maand terug, maar dis 'n geheim)...hulle wag 25 jaar om toestemming te kry...en Vati Heini het die planne en alles uitgewerk, lank gewerk hieraan...en nou soos'n engel kom daar weer nuus van hom..sy werk met water gaan voort...die pa is so bly en Gabriel bring die nuus...

Dis die Roode Els dam agter in die berge by die Hex Vallei...laaste besoek van Heino en Vati Heini het die fotos geneem...

skilpaadjies

gisternag gedroom eintlik vroegoggend, lang droom, Vati Heini, Mutti, Nichola en ek is iewers op vakansie, maar ek moet klasse gee en toere doen vir environmental projects, and landkuns. Ek is baie besig en moet elke dag beplan en alles haarfyn uitwerk, Vati Heini help daarmee, hy het al die kaarte en ook al die mense se name en kontak details, Mutti maak kos en hou alles bymekaar en Nichola gee raad oor my toere en speeches...asook bevindings van al die nuwe gesamentlike geleerdheid word gedeel aan skoolkinders en onderwysers. Ons maak stories bymekaar om met mekaar te deel... Ek vind 'n koffer uitgespoel op die een rivier bank...binne krats iets, krietsel, ek maak oop en die koffer is vol verskillende linings, soos 'n konsertina leër en tussen die lining is klein klein skilpaadjies, party so groot as my duimnael. Ek dink hulle is almal dood en stadig maak ek hulle los en probeer uitvind wat ek moet doen, is soort van geskok en baie ontsteld. Stil sit ek verslae... Vati Heini kom help maar sy hande skud te veel en van die skilpaadjies val in die sand. Nichola tel hulle op en neem hulle na Ouma om skoon te was en droog te maak...skielik roep hulle van die kombuis in die vakansie houthut en sê: 'they are breathing mom, die een leef, die een haalasem, kom kyk!!...soos in 'n droom nadat hulle met water gewas word and dan versigtig droog gemaak word met 'n rooi afdroogdoek, haal hulle saggies asem... Mutti en Nichola sit hulle op 'n houtskinkbord van groot na klein. Vati Heini sê...ons moet net versigtig wees, sagkens optel, hulle leef almal...so red ons skilpaadjies seker 67 of meer van 'n koffer met swart lining van 'n rivier iewers in die Kaap, Riversdal...of so 'n plek...ek is laat vir my toer/bespreking groep en moet 'n rok aantrek, Vati Heini het gesê hy is moeg daarvan dat ek so baie klere aantrek, ek moet net een ding aantrek, daar is 'n rooi rok en so 'n pienkerige blomrok, ek gril 'n bietjie, die rooi rok het 'n strik aan van rooi en wit check material...my ma het die detail aangewerk om die kraag...ten minste is die rokke nie stukkend nie soos vir sy begrafnis, ek kan die rokke aantrek, hoef nie reg te maak en op te borduur nie...en ons gaan voort om natuur klasse aan te bied in die rivier bedding...

A storm

last night Joburg was hit by a storm of note, so I decided to wait out the rain until 18hoo...wrong! after 18hoo I could still not get out of the gate into the street, and besides in the meantime the mouse family decided to make an appearance and did a delightful comedy of climbing and playing hide and not find! I could just watch the antics, so I always thought that I only had one mouse...and heard her daily...well, last night the young babies came out which means there is a father somewhere...the little ones are just to cute!!!getting there fat little bums squuuuuezing through the fabric books and shelves...they love rice...ate the whole 2 kg packet...Tastic Rice nogal...but the game of looking and finding each other just a remarkable slice of life into a mouse family...learning and skills development in the shelves at the Studio...

and clouds stacking again...white cotton fluff with a hidden thundering...did get home after 20h00 last night...thank you to Sibusiso and Sibusiso...both of them...

Weeks Disapear

It takes time to find new thinking paths and difficulty in making ways assuming that the secretive route is not the alternative path. Days disappear between words of threads, childish outlashes, that leads to further anger... resentment and then silence. Listening to german tv stories calms the anxiety...takes away the problematic outbursts...the stilness that settles when the choice is to let it go...just let it go...do not carry this onto the shoulders...it does not matter...keep the threads together.